Whirlwind;James Clavell's

Whirlwind

Author     James Clavell's

แปล        สุวิทย์   ขาวปลอด












มหากาพย์แห่งสงครามและสันติภาพนี้ มีเรื่องราวชวนระทึกใจของชายและหญิงผู้พัวพันกับนักลอบสังหาร สายลับ ข่าน คอมมานโด เคจีบี ซีไอเอ ศาสนาและการเมืองในแผ่นดินร้อนระอุด้วยไฟแค้น

นิยายอันร้ายกาจนี้ดึงคุณเข้าสู่ ลมวนของความรัก ความแค้น ความป่าเถื่อน และความระทึกใจของวีรบุรุษ

เมื่อกระสุนชุดแรกสาดใส่เฮลิคอปเตอร์ หนุ่มสก็อท กาวัลแลนนักบินตกตะลึงตัวแข็งทื่อวูบหนึ่ง ตาเบิ่งรูในแผ่นพลาสติกตรงหน้า     “คุณพระช่วย...”     ไม่เคยถูกยิงใส่แบบนี้มาก่อน เล่นเอาหมอผวาขนาดหนัก แต่คำพูดของนักบินถูกกลบด้วยเสียงในที่นั่งข้างด้านหน้า     “เตรียมพร้อม !”     คำสั่งแผดสนั่นในหูฟัง

“เตรียมพร้อม”   ทอม  ลอชาร์ทตะโกนซ้ำใส่ไมโครโฟน รีบเอื้อมข้ามมือซ้ายของนักบินกดคันบังคับ เฮลิคอปเตอร์ถึงกับโคลงเคลง ความเร็วลดลงอย่างฉับพลัน พริบตานั้นลูกปืนชุดที่สองโปรยปรายมาอีก เกิดรอยร้าวน่ากลัวเหนือหัว และด้านหลัง ลูกปืนนัดหนึ่งแฉลบจากเนื้อโลหะ เครื่องสำลักครืดคราด เฮลิคอปเตอร์ร่วงจากฟ้าทันที

มันเป็นเฮลิคอปเตอร์เจ็ทแรงเจอร์ 206 บรรทุกผู้โดยสารได้สี่คน หนึ่งคนด้านหน้า สามคนด้านหลัง เมื่อชั่วโมงก่อนสก็อท ทำตามกิจวัตรด้วยการรับผู้โดยสารจากสนามบินชิราชอยู่ห่างออกไปทางตะวันออกเฉียงใต้ห้าสิบไมล์เศษ แต่บัดนี้กิจวัตรกำลังกลายเป็นฝันร้าย และภูเขากำลังพุ่งขึ้นมาใส่จนกระทั่งพอเกือบถึงสันเขาพื้นโลกพลันพลิกห่างออกไปอย่างปาฏิหาริย์ เฮลิคอปเตอร์ตกวูบลงในที่เว้าให้เวลาเขาแค่เศษเสี้ยววินาทีเพื่อปรับทิศทาง และควบคุมเครื่องบางส่วน

“ระวังซีวะ  !” ลอชาร์ทตะคอก

สก็อทเห็นอันตรายแต่เห็นไม่เร็วนัก ตอนนี้ทั้งมือและเท้าประสานกันวุ่นวายช่วยให้เฮลิคอปเตอร์เลี้ยวอ้อมชั้นหินที่โผล่ยื่นออกมา มันพุ่งเฉียดผิวขรุขระของแนวหินไปไม่กี่ฟุต แล้วทรงตัวได้อีก

“ลงให้ต่ำและเร็ว” ลอชาร์ทบอก “ทางนั้นสก็อท  ไม่ใช่ทางโน้นโว้ย ทางโน้น ลงยอดโน้นเข้าไปในหุบเลย...คุณถูกยิงหรือเปล่า?”

“เปล่า เปล่า คงไม่มั้ง คุณล่ะ?”

“เปล่า ลงในหุบเขาเลย โธ่โว้ย-เร็ว !”

สก็อท  กาวัลแลนทำตามด้วยการพาเครื่องบินฉวัดเฉวียนต่ำเกินไปเร็วเกินไป และจิตใจเขายังไม่เป็นปกตินัก  ยังมีรสขื่นของน้ำดีในปาก และหัวใจยังเต้นแรงจนด้านหลังผนังกั้นเขาได้ยินเสียงตะโกนโหวกเหวกแทรกด้วยเสียงสบถด่าของคนอื่นๆ ในห้องช่วงหลังประชันกับเสียงคำรามของเครื่องยนต์  แต่สก็อทไม่กล้าเสี่ยงหันกลับไปได้แต่พูดอย่างร้อนรนใส่อินเทอร์คอม   “ข้างหลังมีใครเจ็บบ้างไหมทอม ?”

“ช่างเหอะ  ตั้งใจให้ดี ระวังสันเขา ! พวกข้างหลังผมจัดการเอง”  ทอม ลอชาร์ทพูดปากคอสั่นสายตากวาดไปทั่วบริเวณ  เขาเป็นชาวแคนาดาวัยสี่สิบสิงอดีตเสืออากาศ—อดีตนักรบรับจ้าง ปัจจุบันเป็นหัวหน้านักบินของฐานซากรอสสาม    “ระวังสันเขา และเตรียมหลบอีกที  บินให้ต่ำเข้าไว้  ระวัง ! “

สันเขาอยู่เหนือพวกเขาขึ้นไปเล็กน้อย  มันพุ่งเข้ามาหารวดเร็วเกินไป  กาวัลแลนเห็นปลายแหลมของแนวหินผุดขึ้นในเส้นทาง  เขามีเวลาแค่เอียงลำอ้อมมันเมื่อกระแสลมรุนแรงพุ่งอย่างน่ากลัวมาจากด้านสูงชันของหุบเขา  เสียงแผดด่าดังมาในเอียร์โฟน  จากนั้นเบื้องหน้าเขาเห็นดงไม้กับแนวหินและขอบสุดของหุบเขา  สก็อทรู้ว่าครวนี้คงไม่รอดแน่  ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนช้าลงสำหรับเขาในฉับพลัน   “คุณพระ—“

“หลบไปซ้าย...ระวังแนวหิน !”

สก็อทรู้สึกว่ามือเท้าของเขาปฏิบัติตามโดยอัตโนมัติและเห็นเฮลิคอปเตอร์เอียงลำในฉับพลัน เฉี่ยวแนวหินไม่กี่นิ้วรี่ไปตั้งลำเหนือดงไม้หนาทึบแล้วออกสู่ท้องฟ้านอกหุบเขา

“เอาเครื่องลงตรงโน้นโดยเร็วเลย”

เขาอ้าปากอ้าตาค้างเบิ่งมองลอชาร์ท  ท้องไส้ยังปั่นป่วนไม่หาย  “อะไร ?”

“เราจอดเพื่อตรวจดูเสียหน่อยดีกว่า”   ลอชาร์ทบอกอย่างร้อนรน   “ผมได้ยินเสียงอะไรก็ไม่รู้หลุด”

“ผมก็ได้ยิน  สงสัยโครงล่างอาจจะหลุดมั้ง ?”

“ผมจะลองโผล่ออกไปเช็คดู  ถ้ามันยังอยู่ก็เอาเครื่องลงเลยผมจะรีบตรวจดูความเสียหาย  ทำแบบนั้นปลอดภยกว่านะ  พระเจ้าถึงรู้ว่าลูกปืนเจาะเอาท่อน้ำมันหรือตัดสายไฟหรือเปล่า”  ลอชาร์ทเห็นสก็อทละสายตาจาหทุ่งโล่งเหลียวไปมองพวกผู้โดยสารด้านหลัง   “ช่างพวกเขาเหอะน่า  ผมจะจัดการเอง”   เขาพูดเสียงขุ่น  “คุณสนใจกับการเอาเครื่องลงอย่างเดียวก็พอ”   เขาเห็นคนหนุ่มกว่าหน้าแดงแต่ก็ทำตาม

พยายามข่มกลั้นอาการคลื่นเหียนปุบปับลอชาร์ทหันไปด้านหลัง...คาดว่าคงเห็นเลือดสาดกระจายเปรอะเปื้อนไปทั่ว ตับไตไส้พุงคงเกลื่อน และใครสักคนกำลังแหกปากร้อง-เสียงร้องคงถูกกลบด้วยเสียงเครื่องเจ็ท  เขารู้ว่าไม่มีปัญญาทำอะไรได้จนกว่าจะไปถึงที่หลบภัยและลงดินแล้ว

โล่งใจเมื่อเห็นทั้งสามคนในที่นั่งตอนหลัง-ช่างเครื่องสองคน-กับนักบินหนึ่งคน-ดูท่าทางไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย  ทุกคนก้มตัวลงต่ำ  จอร์ดอนช่างเครื่องผู้นั่งด้านหลังสก็อทหน้าซีดเผือด สองมือกุมหัวไว้แน่น  ลอชาร์ทหันกลับมา

ตอนนี้เฮลิคอปเตอร์อยู่สูงจากพื้นประมาณห้าฟุตในที่โล่งส่วนผิวหน้าขาวหมดจดสดใสและราบเรียบไม่มีกอหญ้าโผล่ให้เห็น  สองฟากข้างหิมะสุมกันเป็นกองสูง  ตรงนั้นดูท่าคงเป็นจุดเลือกที่ดีพอดู  มีที่ว่างพอสำหรับการหลบหลีกและร่อนลง  แต่มีวิธีไหนที่จะหยั่งความลึกของหิมะและระดับความลึกใต้ล่าง?  ลอชาร์ทรู้ว่าเขาจะทำอะไรถ้าหากเขาเป็นคนควบคุมเฮลิคอปเตอร์ลำนี้  แต่เขาไม่มีอำนาจควบคุมมัน  เขาไม่ใช่กัปตันถึงแม้เขาจะเป็นนักบินอาวุโสก็เถอะ   “พวกข้างหลังปลอดภัยกันทุกคนสก็อท”

“ขอบคุณพระเจ้าที่เป็นยังงั้น”   สก็อท  กาวัลแลนพึมพำ   “คุณจะโผล่ออกไปดูแล้วยัง”

“คุณว่าผิวพื้นหน้าเป็นยังไงบ้าง?”  

สก็อทจับน้ำเสียงตักเตือนในคำพูดของลอชาร์ทได้  ตายโหง...เขานึกด้วยความอกสั่นขวัญหายกับความโง่ของตนเอง   นี่ถ้าทอมไม่เตือน กูคงเอาเครื่องลงแม่งตรงนั้นแหละ  พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าหิมะหนาแค่ไหนหรือพื้นข้างใต้เป็นยังไง  สก็อทพาเฮลิคอปเตอร์ขึ้นสู่ระดับร้อยฟุตแล้วมองสำรวจไหล่เขา   “ขอบคุณนะทอมตรงนั้นเป็นไง?”

ที่โล่งแห่งใหม่เล็กกว่า  ห่างออกไปในระยะไม่กี่ร้อยหลาผ่านอีกด้านของหุบเขา  มันมีเส้นทางหนีอย่างดีสายหนึ่งถ้าพวกเขาจำเป็นต้องใช้แถมอยู่ในจุดอับลมเสียด้วยสิ  พื้นดินแทบไม่มีหิมะเอาเสียเลย...ขรุขระแต่ใช้การได้

“ผมว่าดูเข้าท่ากว่า”  ลอชาร์ทเลื่อนเอียร์โฟนอันนึงออกห่างก่อนเหลียวไปข้างหลัง  “เฮ้  ญอง-ลุค”  เขาตะโกนแข่งกับเครื่องยนต์  “ปกติดีอยู่หรือเปล่า?”

“ยังดีอยู่  ผมได้ยินอะไรอย่างนึงหลุด”

“เราก็ได้ยิน  จอร์ดอนล่ะเป็นอะไรหรือเปลา?”

“ไม่เป็นอะไร”   จอร์ดอนตะโกนตอนฉุนๆ เขาเป็นชาวออสเตรเลียรูปร่างผอมเกร็ง  หมอกำลังสั่นหัวเหมือนสุนัข  “แค่หัวแตกว่ะ  ไอ้ลูกปืนส้นตีน ! ห่า  เห็นสก็อทบอกว่าอะไรๆ กำลังดีขึ้นเมื่อชาร์เปิดตูดหนีไปและโคไมนีถกตูดกลับมา  ดีเหี้ยอะไร ? ตอนนี้พวกมันเสือกยิงเรา ! พวกห่านี่ไม่เคยทำอุบาทว์พรรค์นั้นนี่นา-มันอะไรกันแน่?”

หนังสือมือสอง ขนาด 5 X 7 นิ้ว สองเลม จำนวน 1928 หน้า สภาพภายนอกดี  ปกหลังมีรอยพับเล็กน้อย พิมพ์ด้วยกระดาษสีน้ำตาล สีเข้มขึ้นตามเวลา 

ดูรายละเอียดได้ที่

Whirlwind

หรือแวะชมหนังสือเล่มอื่นๆ ได้ที่

books~4~you ร้านหนังสือมือสองของคนชอบอ่าน