"แก้วอยู่คนเดียว" เสียงพิเวษฐ์สั่ง
"อยู่แล้ว" เสียงเธอขานรับ
"เฮ้ย...แกอย่าเผลอเปิดประตูรับใครนะ..." ภาดาตะโกนเสียงดัง
"อะไรวะพี่...."พบแก้วถามภาดางงๆ
"ก็แกนัดชั้นไว้ก่อนนี่" มีเสียงฮาครืน พบแก้วยกกำปั้นส่งให้ภาดา
"พี่นอนกับใคร"
"ไม่บอก" ภาดาว่า "เดี๋ยวแกรู้ความลับชั้นหมด"
เข้าไปในห้องพักแล้วพบแก้วถึงได้รู้ว่าห้องน้ำในห้องพักไม่มี หากแต่อยู่ที่มุมหนึ่งของอาคาร สะอาดและกว้างขวางทีเดียว
"ให้ผู้หญิงอยู่ติดห้องน้ำ" เสียงพิเชษฐ์สั่งอีก "จะได้สะดวก"
"พบกันตอนทุ่มหนึ่งนะ...ท่านเจ้าแขวงจะเลี้ยงรับรอง" ท้าวคำใจประสานงานก่อนแยกย้าย
หลังงานเลี้ยงติณกระซิบกระซาบชวนพบแก้วไปเดินเล่นชมเมือง
"อย่าให้ท้าวคำใจรู้นะ...ผมอยากเห็นเมืองเวลาที่เขาไม่อยากให้เห็นน่ะ.
"เอางั้นรึ" พบแก้วไม่สบายใจนิดๆ
"นี่มันค่ำแล้วนะ..." พบแก้วว่า
"ยังไม่สามทุ่มเลย" ติณว่า "เจอกันหน้าโรงแรมนะ"
ความไม่สบายใจที่เป็นแขกแต่จะทำตัวออกนอกทิศนอกทางของพบแก้วเลือนหายไปในเวลาไม่นานนัก เพราะความเยาว์วัยและแรงดึงจากเพื่อนชาย ติณบอกกับเฉลิมชนม์ว่า
"พี่อาบน้ำก่อนนะครับ...ผมขอตัวไปสูบบุหรี่หน่อย" แล้วเขาก็ผลุบออกจากห้องไป
พบแก้วแง้มประตูออกมา ทำเป็นเดินไปที่ห้องกลางของโรงแรมแล้วจึงเลี้ยวออกนอกโรงแรมไป หนุ่มและสาวเจอกันที่หน้าโรงแรมแล้วก็ออกเดินไปด้วยกัน โดยไม่รู้แม้สักนิดว่ามีสายตาของเจ้าหน้าที่ทางการของเชียงขวางที่นั่งซุ่มอยู่ในความมืดมองตามอย่างครุ่นคิด
^
^
ทันทีที่ท่านพันแสงบอกว่า ทางการลาวจะปล่อยตัวบุระแน่นอน พบแก้วก็ตัดสินใจกลับกรุงเทพฯ ทันทีโดยไม่ฟังคำทักท้วงของใคร
"แก้วอยู่เกินวันลาแล้วค่ะ..." เธออ้างกับวัลลภ
"วิกลับด้วย..." เทวินีบอก ข้อมูลเรื่องตัวบุคคลที่มีความสัมพันธ์กับฝ่ายลาว เธอก็สืบความได้ครบถ้วนแล้วและได้ให้วัลลภติดต่อกลับไปบอกทางเมืองไทยเรียบร้อยแล้ว วัลลภพยักหน้าอย่างพอใจ
"ดี...จะได้เป็นเพื่อนกัน"
ทันทีที่ส่งสองสาวขึ้นเครื่องไปแล้ว วัลลภจึงบอกกับเสรีภาพว่า
"ดีแล้วที่พบแก้วกลับ ผมอยากเก็บตัวเธอไว้ก่อน หากมีข่าวเธอออกไปด้วย หากไอ้บุมันไม่เอาจริง จะยุ่ง"
เสรีภาพหัวเราะ "แต่ผมว่าคราวนี้เขาเอาจริง"
"งั้นรึ" วัลลภถามอย่างครุ่นคิด "ก็จริงนะ ผมไม่ค่อยเห็นมันมีอาการอย่างนี้กับใคร"
เสรีภาพนิ่ง เขานึกถึงมือที่บวมและเกรอะไปด้วยเลือดของบุระ "ผมยืนยันร้อยเปอร์เซ็นต์" เขาบอกกับวัลลภ "เขามีอะไรแปลกๆ อยู่"
เสรีภาพเล่าเรื่องมือของบุระ ถ้อยคำของบุระ แล้วก็เลยท้าวความไปถึงข่าวซุบซิบที่ได้อ่านบนเครื่องบิน และภาพการ์ตูนที่ได้ยินข่าวจากดิลกทางโทรศัพท์
"คอยดูไปเถอะ..." วัลลภว่า แล้วสองหนุ่มใหญ่นักโบราณตดีก็หัวเราะแก่กันเต็มที่เป็นครั้งแรกนับแต่เหยียบแผ่นดินลาวเพื่อช่วยบุระ
ดูเพิ่มเติมได้ที่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น